فرهنگسرای معروف امر به معروف و نهی از منکر

حق‌الناس در محیط کار و زندگی« از دیدگاه قرآن و روایات»
مقدمه
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
رسول گرامی اسلام حضرت محّمد صلیاللَّه علیه و آله فرمودند: اَلْعِلْمُ رَأسُ الْخَیْرِ کُلِّهِ وَ الْجَهْلُ رَأسُ الْشَّرِّ کُلِّهِ.
ترجمه حدیث علم و دانش و آگاهی ریشه تمام خوبیهاست و جهل و نادانی ریشه همه بدیهاست.
در هر کاری علم بهترین راهنمای عقل است در زندگی روزمرّه پیوسته ما محتاج علم و دانش هستیم تا راه بهتر زیستن، سالم زیستن، و سعادتمند شدن را بیابیم و در کارها دچار اشتباهات و خطاهای خطرناک و خانمانسوز نشویم. بهترین علم و آگاهی آن است که از قرآن و روایات اهل بیتعلیهم السلام به دست می‌آید، چرا که خدا و اهل بیتعلیهم السلام هم خوب انسان را می‌شناسند و هم جهان را. خیر و مصلحت انسان و جهان را آنان بهتر می‌دانند. نقشه و پیشنهاد دیگران بر اساس حکمت و علم نیست بلکه دیگران بیشتر منافع شخصی و یا رفاه موقت دنیوی را فقط ملاک قرار می‌دهند.

پاسخ:
یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر احتمال تأثیر است و شرط دیگر، این که: ضرر، خطر و مفسده‌ی قابل ملاحظه‌ای متوجه اقدام کننده نباشد.([۱]) امروزه این دو شرط در رابطه با این منکر و منکراتی از این قبیل، نسبت به مردم عادی مفقود است. مردم عادی چنانچه بخواهند در شرایط فعلی دست به کار انجام این مهم -و مواردی از این دست- بشوند، به دلایلی که این جا مجال شرح و توضیح آن نیست، نه احتمال تأثیرگذاری آنان می‌رود و نه خود مصون از خطرها و گرفتاری‌های فیزیکی، حقوقی و اخلاقی ناشی از آن‌اند!

مقدمه
ارتباط میان آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد حاکمیتی و در طول سایر دستگاه ها، برای پیشبرد اهداف نظام، با تولید ناخالص ملی یک بده و بستان مستمر است. به عبارت دیگر باید میان نظام تعلیم و تربیت و سرانه تولید ناخالص ملی یک بده و بستان مستمر وجود داشته باشد که به این دو صورت تعریف می شود: «سهم آموزش و پرورش در تولید ناخالص ملی و سهم آموزش و پرورش از تولید ناخالص ملی». این در حالی است که در کشور ما این ارتباط قطع و در بهترین حالت یک طرفه به نفع سهم آموزش و پرورش از تولید ناخالص ملی در جریان است. به بیان دیگر همه پذیرفته اند که سرمایه گذاری از تولید ناخالص ملی در آموزش و پرورش لزوماً دارای بازده نخواهد بود. پس به رغم اظهارات مدیران اجرایی بودجه آموزش و پرورش را یک بودجه هزینه ای صرف در نظر می گیرند و سراغ ایدئال های تحقق اقتصاد مقاومتی در این حوزه نمی روند. با این نگاه انتظارات از این دستگاه عریض و طویل کم می شود و بسیاری از کم کاری ها زیر سایه کسری بودجه توجیه می شوند.